Vandaag is het precies een jaar terug dat Niki Lauda op 70-jarige leeftijd overleed en de Formule 1 een van zijn helden verloor. Een van de meest kleurrijke en uitgesproken persoonlijkheden uit de historie van de sport. De man met de rode pet is er niet meer, maar zijn legende leeft voort.
De grootste legendes dragen allemaal een bijzonder verhaal met zich mee. Denk aan de heldenstatus van Ayrton Senna die nog groter werd na zijn tragische ongeluk in Imola. Zo ook Niki Lauda. Zijn vreselijke ongeluk op de Nürburgring in 1976, de onwaarschijnlijk snelle terugkeer nog geen zes weken later en zijn drie wereldtitels. Een verhaal van ongekend doorzettingsvermogen, een berg wilskracht en heel veel moed.
Geen cent te makken
Dat Lauda Formule 1 coureur zou worden was lang geen zekerheid. De Oostenrijker had geen cent op zak en moest zich in de schulden steken om zijn droom werkelijkheid te maken. Maar Lauda geeft als zijn carrière in het slop dreigt te raken niet op en koopt zich voor 30.000 Britse Pond in bij het Formule 2 team van March. Dat leidde uiteindelijk tot een Formule 1 stoeltje bij het Britse team in 1972. Zijn debuutseizoen loopt uit op een ramp en hij steekt zich nogmaals in de schulden om een stoeltje te bemachtigen bij BRM. Alhoewel Lauda laat zien dat hij snel is, is het team in verval en lijkt zijn carrière als een nachtkaars uit te gaan. Maar als zijn teamgenoot Clay Regazzoni naar Ferrari vertrekt en zeer enthousiast over Lauda vertelt aan grote baas Enzo Ferrari, ligt er plots een contract bij de Scuderia klaar. Daarmee zijn de financiële zorgen voor Lauda ook in een klap als sneeuw voor de zon verdwenen.
Littekens voor het leven
Alhoewel hij in zijn eerste jaar bij Ferrari nog regelmatig geplaagd wordt door een onbetrouwbare auto, laat Lauda toch zien uit het juiste racehout te zijn gesneden. Hij pakt zes pole positions en weet de races in Spanje en Nederland op zijn naam te schrijven. In 1975 is alles anders. Lauda wint vijf van de veertien races en wordt voor de eerste maal wereldkampioen Formule 1.
Het zit Lauda in de week naar aanloop van de Grand Prix op de Nürburgring in 1976 al niet lekker. Hij vindt het 23 kilometer lange circuit door de Eifel veel te gevaarlijk. Hij wijst de organisatie er op dat door de lengte van de baan niet voldoende veiligheidsvoorzieningen kunnen worden genomen. Lauda roept zijn mede-coureurs op om de race te boycotten, maar dat verzoek wordt niet ingewilligd. Racen is nou eenmaal flirten met de dood in die jaren.
In de tweede ronde van de race op de gevreesde Nordschleife slaat het noodlot toe. Lauda verliest de controle, belandt in de vangrail, waarna zijn Ferrari vlam vat. De Oostenrijker zit bekneld in zijn bolide terwijl het vuur om zich heen grijpt en de marshalls zijn niet op tijd bij het ongeluk. Hij wordt uiteindelijk uit zijn wrak getild door een aantal van zijn mede-coureurs. Het leed is echter al geschied. Lauda loopt ernstige brandwonden op, waaronder in zijn gezicht. Littekens die hem de rest van zijn leven zouden tekenen.
Onwaarschijnlijke terugkeer
Niemand gaf meer een stuiver voor een terugkeer van de Oostenrijker. Maar nog geen twee races later gebeurt het onwaarschijnlijke en staat Lauda alweer aan de start van de Grand Prix van Italië. De wereldtitel staat immers op het spel. De titel zou echter niet naar de Ferrari coureur, maar naar diens grote rivaal James Hunt gaan. Tijdens de laatste race van het seizoen in Japan regent het zo hard dat Lauda al vroeg in de race besluit zijn auto in de pits te parkeren. De Oostenrijker vindt het, met zijn eerdere ongeluk nog vers in zijn geheugen, te gevaarlijk om nog verder te rijden.
In 1977 wordt Lauda voor de tweede keer wereldkampioen bij Ferrari. De man waarvan nooit werd verwacht terug te keren, doet het onmogelijke. Daarmee lijkt de laatste pagina van zijn boek geschreven, maar nadat de Oostenrijker in 1979 zijn helm aan de wilgen hangt, maakt hij in 1982 zijn rentree bij McLaren. Daar herhaalt hij nog één keer zijn kunststukje: in 1984 wordt hij voor de derde keer wereldkampioen, met slecht een halve punt voorsprong op teamgenoot Alain Prost. Een jaar later beklimt Lauda voor de laatste maal de bovenste trede van het podium. Hij wint de Grand Prix van Nederland.
Legende
Dit ongelofelijke verhaal maakt Lauda een van de legendes van de sport en ver daarbuiten. Noem zijn naam aan een niet-Formule 1 kenner en er gaat een belletje rinkelen. Zijn ongekende wilskracht, moed en toewijding om na het verschrikkelijke ongeluk zo snel een comeback te maken is een van de meest bijzondere verhalen uit historie van de Formule 1. Een voorbeeld voor velen. Een man met een missie. Van armlastige Formule 2 coureur tot drievoudig wereldkampioen, tot racelegende. Zo kan het verkeren.
