De kogel is door de kerk. De Grand Prix van Monaco is uitgesteld. Waar het wielrennen de Ronde van Vlaanderen heeft, tennis Wimbledon, de IndyCar de Indianapolis 500, golf het Open Championship en kaatsen de PC in Franeker, zo is de Monegaskische race het kroonjuweel van de Formule 1. Het staat nog het meest van alle races dicht bij de oorsprong van autoracen: onverantwoord hard rijden op openbare wegen. De race staat niet per se garant voor spektakel, want het is eerlijk gezegd vaak een optocht. Maar als het gebeurt, gebeurt het ook goed. Wie kan nu zeggen dat zijn enige Grand Prix-overwinning in de straten van het prinsendom was? Blijf lezen voor het antwoord. Dit jaar zou het de 66e achtereenvolgende keer zijn dat de race verreden zou worden. Aanleiding om te duiken in de statistieken van de F1. Welke bijzondere reeksen zijn er nog meer.
Italië en Groot-Brittannië (1950-2019) – 70 opeenvolgende grand prix’ georganiseerd
Een paar landen behoren tot de crème de la crème van de kalender. Van landen die het vaakst een race georganiseerd hebben: Monaco (66), Duitsland (64), België (64) en Frankrijk (60). Italië en Groot-Brittannië zijn echter 'baas boven baas' die ieder sinds de start van het kampioenschap een race verwelkomd mogen hebben. Helaas voor Monza is dat niet elk jaar op Monza geweest. Op 14 september 1980 viel Imola de eer ten deel om de Italiaanse Grand Prix te organiseren. Vanwege onderhoudswerkzaamheden op de piste bij Milaan mocht Imola voor het eerst een officiële race organiseren. De baan viel in de smaak en bleef tot 2006 op de kalender als de Grand Prix van San Marino.
Groot-Brittannië had de eer om de allereerste race uit het Formule 1-wereldkampioenschap te organiseren. Op 13 mei 1950 werd op Silverstone de eerste van zeven races uit het nieuwe kampioenschap verreden. Tot aan 1954 organiseerde Silverstone jaarlijks de race. Vanaf 1955 werd er gerouleerd met Aintree en later Brands Hatch. Sinds 1987 keert de F1 ieder jaar terug op Silverstone. De race heeft daarna vaak op losse schroeven gestaan vanwege onenigheid over de financiën tussen Bernie Ecclestone en de lokale organisatie. Zo zou vanaf 2010 de Britse Grand Prix verreden worden op Donington Park.
Lewis Hamilton (2016-2018/2018-2019) – 33 opeenvolgende podia
Hamilton staat op het punt zijn eigen record van meeste opeenvolgende podia te verbreken, mocht er een keer een race verreden worden natuurlijk. Tussen de Japanse Grand Prix van 2016 en de Franse van 2018 stond hij 33 keer op het podium. Na de Franse race, in Oostenrijk, stond hij niet op het podium, maar vanaf de race daarna, in Groot-Brittannië, weer wel. Sindsdien heeft hij het podium niet meer verlaten.
Ricardo Patrese (1982-1993) – 187 opeenvolgende races
Het record van meeste opeenvolgende races staat op naam van Lewis Hamilton die al sinds Australië 2007 geen race heeft overgeslagen. Zodoende heeft hij al 250 races achterelkaar verreden. Maar de kalender dijt steeds verder uit, dus is het mijns inziens indrukwekkender dat Ricardo Patrese in tien jaar tijd in de tachtiger jaren nooit een race heeft overgeslagen. In die periode verscheen hij bij 187 races aan de start. Hij deed dat ook nog eens voor vier verschillende constructeurs achtereenvolgens Brabham, Alfa Romeo, weer Brabham, Williams en Benetton.
Ferrari (1950-2019)
Natuurlijk kunnen we niet om de Scuderia heen. Al vanaf het begin van het kampioenschap in 1950 zijn ze van de partij en 991 keer aan de start van een race verschenen. Op dit moment hebben ze sinds de Italiaanse Grand Prix van 1982 geen start overgeslagen. Daarmee staat de teller tot aan Abu Dhabi 2019 op 647 achtereenvolgende racestarts.
McLaren (sinds 1966) en Williams (1978) volgen overigens op gepaste afstand. Williams kende een reeks van 441 (tussen 1978 en 2005) opeenvolgende racestarts, McLaren 361 (tussen 1983 en 2005). Het einde van beide reeksen makkelijk te verklaren. In 2005 werd de beruchte race op Indianopolis verreden waarbij maar zes auto's aan de start verschenen.
Williams (1992-1993) – 24 opeenvolgende poles
Wie denkt dat Mercedes het record in handen zou hebben van meeste opeenvolgende pole positions, komt bedrogen uit. Ook McLaren of Ferrari heeft dit niet handen. Sterker nog Ferrari komt niet eens in de top tien voor (‘maar’ zeven keer op rij tussen 1952-1953). Die eer gaat naar Williams die tussen de Franse Grand Prix van 1992 en de Japanse van 1993 24 keer op rij de eerste plek opeiste tijdens de kwalificatie. De pole in 1993 van Alain Prost bleek tevens zijn 33e en laatste te zijn.
Caterham (2010-2012) en HRT (2012-2014) – meeste opeenvolgende races zonder punten
Iemand moet de rode lantaarndrager zijn. Helaas valt die discutabele eer de beurt aan HRT en Caterham die 56 keer aan de start van een race verschenen, maar nooit punten wisten te pakken. Het beste resultaat voor HRT was een dertiende plek. Caterham kwam dichterbij met een elfde plek.
Ayrton Senna, Michael Schumacher en Lewis Hamilton – 8 poles bij één grand prix
Niet helemaal in het straatje van dit artikel, want niet opeenvolgend, maar er is een record dat Ayrton Senna, Michael Schumacher en Lewis Hamitlon met elkaar delen, namelijk dat van meeste pole positions bij één grand prix: acht. Senna heeft acht poles gescoord op – wrang genoeg? – Imola, Schumacher 8 in Japan en Hamilton 8 in Australië. Senna heeft het record van opeenvolgende poles bij één grand prix in handen: 7 (San Marino, 1985-1991).
McLaren (1988) – 11 opeenvolgende overwinningen
In het seizoen 1988 was McLaren zo dominant dat ze elf races op rij wisten te winnen. Uiteindelijk verdeelden Ayrton Senna en Alain Prost vijftien van de zestien races onder elkaar in de McLaren-Honda MP4/4. Dit record staat nog steeds. Mercedes is al driemaal in de buurt gekomen met drie keer tien opeenvolgende overwinningen in de afgelopen vijf jaar. Alleen Gerhard Berger wist de hegemonie te doorbreken. Hij de Italiaanse Grand Prix nota bene in een Ferrari vier weken na de dood van oprichter Enzo Ferrari.
Olivier Panis (1996) – 1 overwinning
Resteert nog de beantwoording van de vraag die in de inleiding gesteld werd. Olivier Panis wist de Monegaskische race te winnen na een knotsgekke race waarin maar drie auto’s de finish haalden. Hij startte op de veertiende plaats in zijn Ligier, wist de regen de baas te blijven en geen malheur op te lopen. Monaco 1996 is toch het schoolvoorbeeld waarom we massaal weer aan de buis gekluisterd zitten in de hoop dat het weer zo’n knotsgekke race wordt, ook al valt het nog zo vaak tegen. À bientôt Monaco dans 2021!
