Er werd getwijfeld of Danilo Petrucci wel geschikt zou zijn als fabrieksrijder voor Ducati: hij zou te zwaar zijn en niet goed genoeg. De 28-jarige Italiaan twijfelde zelf ook lang of hij wel geschikt was voor de MotoGP. Op een van de mooiste circuits van het seizoen, in tot nu toe de beste race van dit jaar, bewees ‘Petrux’ dat hij wel degelijk op het hoogste niveau van de motorsport thuishoort. Op Mugello versloeg hij regerend wereldkampioen Marc Marquez en Ducati-teamgenoot Andrea Dovizioso in een bloedstollend rechtstreeks gevecht.
In de laatste bocht probeerde Marc Marquez het nog wel, maar hij kwam verkeerd uit, waardoor Petrucci er nog net onderdoor kon duiken. Hij had al het grootste deel van de MotoGP van Italië aan kop gereden, en weigerde domweg om zijn eerste overwinning nog uit handen te geven aan de Honda-coureur.
“Winnen op het beste circuit ter wereld, is een droom waarvan ik nooit had gedacht dat die zou uitkomen”, stamelde Petrucci, overdonderd door wat hij zojuist had bereikt. “Dit is een gevoel wat ik niet kan beschrijven. Het dringt maar moeilijk door.”
https://twitter.com/MotoGP/status/1135165746168979456
In 2012 maakte Petrucci als 22-jarige zijn debuut in de MotoGP, zonder ooit ook maar een race te hebben gereden in een van de lichtere klassen, zoals de toenmalige 125cc of 250cc. Hij kwam in de MotoGP als Superbike-testrijder voor Ducati, na het winnen van het Italiaanse Superstock-kampioenschap en een tweede plaats in het EK Superstock 1000. “Ik ben als een voetballer uit een amateurklasse die ineens in de Champions League staat. Ik begon met straatmotoren te racen toen ik veertien was. 600cc Superstock, want ik was toen al te groot en te zwaar voor 125cc of 250cc. Dat konden we ook niet betalen trouwens.”
Petrucci kwam de MotoGP binnen met een CRT-machine in het Ioda-team, met een volledig standaard Aprilia RSV4-motor, die gewoon uit de winkel kwam. Hij kende de circuits niet, de banden niet, de carbon-remmen niet. Bij elke training en in elke race was hij laatste. Tientallen keren stond hij op het punt om te stoppen, maar hij wist niet wat hij dan zou moeten doen. “Mijn grootste droom was om MotoGP-rijder te zijn, een andere optie heb ik nooit gehad. Een gewone baan is niets voor mij. Ik zou er doodongelukkig van worden.”
Zijn doorzettingsvermogen en wil om te leren werd beloond met een plaats bij het satellietteam Pramac Ducati. In 2015 reed hij voor niks voor Pramac – het zitje was voldoende beloning voor hem – en liet hij met een reeks top 10-klasseringen zien dat hij het vertrouwen waard was. Sindsdien staat hij op de loonlijst van Ducati met contracten die jaarlijks worden vernieuwd.
https://twitter.com/MotoGP/status/1135172761503043584
In zijn drang zich te verbeteren viel Petrucci – met zijn 1.81 een van de langste en zwaarste MotoGP-coureurs – acht kilo af, met als belangrijkste doel minder bandenslijtage, zodat hij niet elke keer in de slotfase van een wedstrijd zijn kansen op een podium of zelfs een overwinning verloren zag gaan. Het pakte niet goed uit. Acht kilo verliezen was niet het probleem, wel dat het hem evenveel spierkracht kostte.
Nadat hij werd gepromoveerd naar het Ducati fabrieksteam verhuisde hij naar Forli, waar teamgenoot Andrea Dovizioso domicilie houdt. Dovi introduceerde Petrucci bij zijn voedingsdeskundige, zijn personal trainer, zijn mental coach en ze gingen samen trainen. Na afloop van zijn eerste overwinning bedankte een emotionele Petrucci dan ook zijn teamgenoot voor de hulp.
Dovizioso heeft er geen spijt van, zei hij. "Het kost me nu punten, dat is waar", erkende hij na afloop. "Maar van Danilo beter maken, word ik zelf ook beter en samen kunnen we een betere Ducati helpen ontwikkelen waarmee we hopelijk Marquez en Honda structureel kunnen verslaan. Deze overwinning gun ik Danilo van harte."
