In het boek ‘Zo werkt de Formule 1’ legt Olav Mol het een en ander uit over overtredingen en straffen.
De Formule 1 heeft zijn eigen door de FIA aangestelde scheidsrechters, stewards geheten. Aan de hand van de uitgebreide sportieve reglementen over het gedrag op de baan, bepalen zij tijdens een Grand Prix-weekend wat de straffen zijn. Evidente voorbeelden van overtredingen zijn: - een valse start maken - een vermijdbaar ongeluk veroorzaken - een andere coureur onredelijk blokkeren - een andere coureur ophouden terwijl je op een (of meer) ronden wordt gezet - de maximumsnelheid in de pitstraat overschrijden.
Een andere overtreding is het twee keer wisselen van lijn als je je verdedigt tegen een auto die wil inhalen. De eerste keer van de racelijn afwijken ter verdediging is toegestaan. Als een coureur daarna terug gaat richting de racelijn moet hij minimaal een autobreedte tussen zichzelf en de rand van de baan laten. Anders gezegd: als hij één keer bewogen heeft moet hij daarna de ruimte aan de aanvallende auto laten.
Als er toch een aanrijding is tussen twee (of meer) auto’s wordt er niet automatisch een straf uitgedeeld. Dat gebeurt pas als de stewards een rijder geheel of grotendeels verantwoordelijk vinden voor het ongeluk. Tijdens de Grand Prix van Bahrein in 2018 raakten Max Verstappen en Lewis Hamilton elkaar stevig, waardoor de Nederlander uiteindelijk moest opgeven. De stewards bestudeerden de videobeelden, vonden geen overduidelijke schuldige en beschouwden het als een race-ongeluk. Niemand kreeg straf, het ongeluk was all in the game.
Straffen
Afhankelijk van de zwaarte van de overtreding, zijn de meest voorkomende straffen de drive-through penalty en de tijdstraffen van vijf of tien seconden. Bij een drive-through penalty moet de coureur eenmaal door de pitstraat rijden en mag hij daarna weer terug de baan op. De straf zit ’m in de tijd die de rijder kwijt is met het rijden door de pitstraat. Een extra zware variant van deze straf is de tijdstraf van vijf of tien seconden, ook wel stop-and-go penalty geheten. Niet alleen moet de coureur bij deze straf langzaam door pitstraat rijden, maar ook nog eens stoppen voor zijn pitbox en daar vijf of tien seconden blijven stilstaan voordat hij weer terug de baan op mag. In sommige gevallen mag een coureur bij een tijdstraf de race gewoon uitrijden, waarna de straftijd bij zijn totaaltijd worden opgeteld. Als er nog maar drie ronden te rijden zijn, wordt de straftijd altijd bij de totaaltijd opgeteld. Voor een drive-through penalty is dat 20 seconden en voor een stop-and-go-penalty 30 seconden.
Buiten de genoemde straffen hebben de stewards in ernstige gevallen ook de mogelijkheid om zwaarder te straffen. Een rijder kan bijvoorbeeld strafplaatsen krijgen voor de volgende Grand Prix, geschrapt worden uit de uitslag of uitgesloten worden voor de volgende race of een reprimande krijgen. Ook worden er in een aantal gevallen strafpunten genoteerd op de superlicentie van de coureur. Als hij meer dan twaalf strafpunten verzamelt in twaalf maanden, dan mag hij de volgende race niet meedoen.
Wil je meer weten over de achtergronden van de Formule 1? Lees dan ‘Zo werkt de Formule 1’.
