Jahaaaaaaa, en zo werd het toch nog een geweldig einde van een spannende race in China.
08.10 uur, met de ogen net open de start bekeken en het begon hoopvol voor ons, de fans van Max.
Maar eerlijk is eerlijk, inmiddels na twee jaar F1 “meekijken met mijn man”, kijk ik verder dan de neus van Max lang is en zijn ook de andere coureurs de moeite waard om een race voor te kijken. Dus wanneer zoals afgelopen week Max al in het begin van de race eruit ligt en iedereen de uitknop van de tv zoekt, is het toch de moeite waard om te blijven kijken.
Zondag gebeurde er veel. Van dubbele bandenwissels (Red Bull) en spannende pitstops (nieuwe neus) tot touché's en strafpunten voor onze jonge Max. Want het is en blijft een jonge jongen die niets liever wil dan vooruit, op welke manier dan ook.
Ik ben geen specialist en heb er geen verstand van, maar als leek vraag ik me soms wel af of hij niet een beetje meer op save moet spelen om zo de winst te behalen? Ach verstand komt met de jaren en ik zag af en toe al wat beelden van de nieuwe generatie “Maxjes” meekijken bij verscheidene teams, die nu ook zien hoe het misschien niet moet en er voor moeten zorgen later geen “dickhead” genoemd te worden. Het lijkt wel of ze steeds jonger worden terwijl Max zelf ook pas 20 is.
En toen was de race voorbij. Geen podiumplaats voor de man van wie wij iedere keer weer hopen dat hij er staat, maar zijn teamgenoot Ricciardo stond er wel. Met glans op het erepodium. De eerste plaats. Het scheelde niet veel of de tranen biggelden echt over zijn wangen en ja zo week als ik ben huilde ik zachtjes met hem mee. Brok in de keel. Heerlijk toch om zijn blijheid en enthousiasme te zien na iedere keer die arrogante Hamilton te zien staan. Niet dat ik het hem niet gun, maar een beetje blij mag van mij wel na zo’n topprestatie.
En als afsluiter, over topprestaties gesproken, mogen we een plaatsje op het podium voor Olav Mol? Zonder hem is de race echt veel minder vermakelijk en interessant. Petje af voor de man die iedere race anderhalf uur lang weet vol te kletsen met feitjes en weetjes over de Formule 1 zonder dat het saai wordt. Het is leerzaam en genieten voor de rookie in mij. Ik hoop dat er voor ons en Olav nog lang geen “Olavje” staat mee te luisteren. Want dat overtreft niemand. Champagne!
