Brendon Hartley neemt komend weekend op het Circuit of the Americas bij Toro Rosso het stoeltje over van Pierre Gasly die in Japan Super Formula-kampioen kan worden.
De 27-jarige Hartley is de eerste Nieuw-Zeelandse coureur in de Formule 1 na Mike Thackwell in 1984. Slechts acht coureurs uit Nieuw-Zeeland deden ooit mee aan een Formule 1-race. Zo op het oog lijkt het land dus maar een beperkte bijdrage te hebben geleverd aan de sport, maar niets is minder waar.
De Kiwi’s leverden met Denny Hulme één wereldkampioen, met Bruce McLaren één van de succesvolste constructeurs en met Chris Amon één van de meest getalenteerde coureurs in de koningsklasse van de autosport.
Hulme reed tussen 1965 en 1974 112 Formule 1-races voor Brabham en (het team) McLaren. In totaal won hij acht races en in 1967 pakte The Bear bij de Brabham Racing Organisation de wereldtitel. Hulme stierf in 1992 op Bathurst in het harnas aan een hartaanval achter het stuur van een BMW M3.
Hoewel hij nooit wereldkampioen werd, heeft Bruce McLaren een immense invloed gehad op de Formule 1: McLaren was pas 25 jaar oud toen hij in 1963 zijn eigen team begon en nog niet eens 33 toen hij in 1970 tijdens een testrit verongelukte. In die zeven jaar liet de geboren Aucklander een indrukwekkende erfenis achter. Zijn team bestaat nog steeds en is na Ferrari zelfs het succesvolste team in de Formule 1.
In Amon heeft Nieuw-Zeeland een derde opvallende coureur voortgebracht. Amon won nooit een race, en waar Stirling Moss wordt gezien als de beste coureur die nooit wereldkampioen werd, daar staat Amon te boek als de beste coureur die nooit een Formule 1-race won. Elf keer stond Amon die onder andere reed voor Ferrari, Matra, Tyrell, BRM en Cooper op een podium, maar nooit op de hoogste trede. Wel won hij in 1966 samen met McLaren de 24 Uur van Le Mans, vóór Hulme die met Engelsman Ken Miles tweede werd.
En daarmee is de cirkel rond, want ook Hartley wist die race (eerder dit jaar) te winnen.
