F1 Fan Column: De Schwalbe

verstappen_fancolumn

De Duitsers hebben het geperfectioneerd, maar de schwalbe is een Italiaanse uitvinding. Het zal in de tijd van het ‘catenaccio’ zijn geweest dat de eerste schwalbe opdook, of misschien beter gezegd: ter aarde stortte. Catenaccio is Italiaans voor grendel, er werd verdedigend een muur opgetrokken waar bijna niet doorheen was te komen.

Om deze muur te doorbreken werd de schwalbe bedacht. Bij een schouderduw dook men kermend van de pijn naar de grond. Bij een correcte sliding haakte men een voet achter het been van de tegenstander, werd er een fraaie snoekduik uitgegooid en rolde men vervolgens een paar meter door terwijl met luid gegil de enkel werd vastgehouden alsof er een driedubbele botbreuk was veroorzaakt. De spelers werden in hun toneelspel ondersteund door de coaches langs de zijlijn. Met veel theater sprong men schreeuwend uit de dug out om de scheidsrechter op deze moordaanslag te wijzen.

Max heeft in korte tijd al de reputatie opgebouwd dat hij zijn positie niet eenvoudig weggeeft, hij verdedigt keihard en schroomt niet om met zijn acties de grenzen op te zoeken. In zijn woorden, hij is er om te racen en niet om presentjes weg te geven. Exact dezelfde woorden werden gebruikt door Senna en Schumacher toen zij een hoop kritiek kregen op hun acties.

In tegenstelling tot vroeger kunnen wij nu, weliswaar geselecteerd, het radioverkeer van de rijders meeluisteren. Zo zien wij de acties van Max en horen wij meteen de reactie van Kimi hierop. Kimi zit aan een stuk door te zeuren om maatregelen van de wedstrijdleiding, in voetbaltermen hij probeert Max een gele kaart aan te naaien. Op de TV zien wij hoe Max verdedigt en wij zien de inhaalpogingen van Kimi waar niet alleen geen vernuft achter zit maar ook nul overtuiging. Kimi voert hier een schwalbe op. Hij voert in feite een schijnaanval uit en maakt daarna veel misbaar vanwege een vermeende overtreding, de perfecte schwalbe.

Ook de coaches langs de lijn spelen mee met dit theater. Tijdens de race door met veel gevoel voor drama en voor het oog van de televisie-camera's met grootse gebaren hun ongenoegen kenbaar te maken. Daarna wordt de scheidsrechter, Charlie Whiting, bestookt om maatregelen te treffen. In Hongarije en op Spa konden Charlie en zijn stewards deze storm doorstaan. Zij krijgen nu de kritiek dat ze Max in bescherming nemen. Dezelfde stewards kregen vorig seizoen nog het verwijt dat ze veel te snel straften en dat ze zo de amusementswaarde omlaag haalden. De rijders zouden nu niets meer durven heette het toen.

Het is dezelfde storm die Senna en Schumacher over zich heen kregen toen zij het wereldje wakker schudden terwijl ze de grenzen opzochten. Senna en Schumacher hadden het karakter om de kritiek naast zich neer te leggen, het waren absolute winnaars die zich door niets en niemand van hun doel af lieten houden. Max is uit hetzelfde hout gesneden, maar hij is een stuk jonger en leeft in een tijd van internet, twitter, duizend en een analyses. Oud-coureurs, journalisten, bloggers, iedereen heeft er verstand van en iedereen heeft een mening. Bij Senna en Schumacher was er nog tijd voor bezinking en bezinning. Nu is het live of worden de opinies en analyses nog dezelfde dag op internet geschreven.

Het vraag stevige schoenen en sterke schouders om dit naast je neer te leggen. Je hebt verstandige mensen om je heen nodig die je in de luwte houden als er een storm over je heen raast. Goede begeleiding is nu essentieel. Max is nog jong, hij is de new kid in town die het ingeslapen wereldje behoorlijk op aan het schudden is. Hij is amper droog achter de oren, vorig seizoen nog een rookie, en hij daagt de gevestigde orde uit. Hij heeft maling aan reputaties, daagt ze uit, haalt op onmogelijke plaatsen in en verdedigt spijkerhard.

Lauda schreeuwt dat Max rijp is voor de psychiater. Lauda weet dat Max eraan komt, hij heeft Rosberg al tweemaal gepiepeld, Lauda weet dat Max Mercedes op de korrel heeft. Er komen nog een paar races waar de Red Bull van Max levensgroot in de spiegels van de Mercedes zal opduiken. Er komt een moment dat Rosberg en Hamilton tegen de achtervleugel van Max aan zullen kijken en wederom zullen ervaren dat deze knul niet eenvoudig te passeren is. Lauda weet dat. Het hoort allemaal bij het spelletje, druk opvoeren en hopen dat iemand bezwijkt. Hopen dat Max inbindt of dat de stewards ingrijpen. Wat Max betreft maak ik mij geen zorgen, maar of de scheidsrechter de schwalbe blijft doorzien en de roep om een gele kaart blijft weerstaan? In tegenstelling tot Max zijn scheidsrechters ook maar gewone mensen.


Grand Prix Radio biedt ieder weekend een fan de gelegenheid om zijn of haar column te publiceren. De redactie onderschrijft niet noodzakelijkerwijs de inhoud en/of de opinie van de schrijver of schrijfster van de column.

Stel je vraag

Heb je een vraag voor Olav Mol? Stel hem dan hier!
Vraag insturen

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Aanmelden