Top 5: Van 2 naar 4 wielen (en omgekeerd)

1411464289-rossi-ferrari-f1

Valentino Rossi heeft een paar keer getest in de Ferrari Formule 1, maar tot een overstap kwam het niet. De negenvoudig wereldkampioen op twee wielen besloot dat hij toch nog even in de motorsport bleef. Een overstap is heden ten dage ook niet meer zo gemakkelijk als het vroeger blijkbaar was. Slechts een enkeling maakte een geslaagde switch van twee naar vier wielen. Of omgekeerd!

John Surtees

John Surtees is een succesvol motorcoureur, die al op zijn vijftiende zijn eerste wedstrijd wint. Als hij drie keer wereldkampioen in de 350cc (1958, 1959, 1960) en drie keer in de 500cc (1956, 1958, 1959) is, krijgt hij belangstelling voor de autosport. In 1960 rijdt hij zowel in de 500cc (en pakt hij zijn vierde wereldtitel!) als in de Formule 1. Zijn eerste F1-Grand Prix is in de GP van Monaco. In zijn tweede wedstrijd (op Silverstone) wordt hij prompt tweede. Surtees rijdt een volledig seizoen in beide disciplines, maar besluit in 1961 definitief voor de auto’s te kiezen.
In 1964 behaalt hij zijn eerste (en enige) wereldtitel in de Formule 1, met de V8 Lola Mk4. Dat jaar wordt hij overigens ook nog derde in de 24 uur van Le Mans. Een tussendoortje, noemt hij dat later.
Surtees is tot op heden de enige die wereldkampioen is op twee én vier wielen. John Surtees blijft tot op hoge leeftijd actief in zowel de auto- als de motorsport, met name in classic races. Hij is de oudste nog levende wereldkampioen in zowel de Formule 1 als de MotoGP.  
Zijn zoon Henry komt bij een tragisch ongeval in de Formule 2 om het leven.

https://www.youtube.com/watch?v=-DntYryFFjI

Mike Hailwood

De vader van ‘Mike the Bike’ leende zijn zoon in 1961 een Honda waarmee die in vier klassen uitkwam in de Isle of Man TT. Hij won in drie klassen. Daarmee vestigde Mike Hailwood zijn naam in de motorsport. Met Honda kwam hij echter niet verder en Graaf Domenico Agusta kaapte hem weg. Op de snelle MV Agusta werd Hailwood vier keer wereldkampioen 500cc, van 1962 tot en met 1965. In 1966 en ’67 werd hij tweede achter Giacomo Agostini, maar pakte hij wel de wereldtitels in de 250 en 350cc.
Nog tijdens zijn motorsportcarrière reed Hailwood ook Formule 1. In 1963 maakte hij zijn debuut in de Britse Grand Prix. In de auto was hij nooit zo succesvol als op twee wielen, maar in de vijftig Formule 1-wedstrijden waaraan hij meedeed, haalde hij toch twee keer het podium (in 1964, met de Lotus 25) en in totaal 29 punten. In 1971 had hij, in de auto van het team van John Surtees met Ford-motor) zicht op een overwinning in de GP van Italië. De eerste vier finishten met onderlinge verschillen van slechts tweetiende van een seconde. Hailwood werd vierde… Zijn beste resultaat allover was de achtste plaats in het kampioenschap van 1972.

Hailwood kwam op tragische wijze om het leven, toen hij met zijn zoon en dochter een frietje ging halen. Op de terugweg naar huis werd de auto aangereden door een truck die tegen de richting in draaide op de weg. Zijn dochter Michelle was op slag dood. Na een paar dagen coma overleed Hailwood op slechts 40-jarige leeftijd. Vader en dochter liggen bij elkaar begraven. De tekst op zijn graf luidt: Too good in life to be forgotten in death. Postuum werd Mike the Bike door zijn collega’s uitgeroepen tot de beste motorcoureur aller tijden.   

https://www.youtube.com/watch?v=BI61RtjxMxc

Damon Hill

De Formule 1-kampioen van 1996 begon zijn carrière op twee wielen. Juist omdat zijn vader, Graham, succesvol was op vier wielen wil Damon Hill iets anders. In 1981 - zes jaar na de dood van zijn vader - zet de dan 21-jarige Hill zijn eerste schreden op raceterrein, op twee wielen. Hij rijdt met hetzelfde helmdesign als waarmee zijn vader in de Formule 1 reed. Hij wint maar liefst veertig wedstrijden op Brands Hatch, waaronder voor het Brits kampioenschap op de 350cc. “Motoren waren mijn eerste liefde,” zegt Hill in een interview. “Ik wilde mijn eigen ding doen en ik wilde het ook zelf doen. Ik reed met mijn busje naar het circuit, was mijn eigen monteur, wisselde de banden: alles. Tegen de tijd dat de race begon, was ik doodmoe.” 
Zijn moeder vindt het motorracen te gevaarlijk en dwingt Damon langzaamaan richting de auto’s door hem in te schrijven voor de beroemde Winfield School op Magny Cours in Frankrijk. In 1992 maakt hij zijn debuut in de Formule 1, waar hij in navolging van zijn vader (1962 en 1968) wereldkampioen wordt.  

https://www.youtube.com/watch?v=r5ASe2DlYPU

Johnny Cecotto

De Venozolaanse coureur Johnny Cecotto is actief op de motor tussen 1975 en 1980 en in 1983 en 1984 in de Formule 1. Cecotto kwam als 18-jarige in de Grand Prix’ terecht en won meteen zijn eerste, in zowel de 250cc als de 350cc. Op 19-jarige leeftijd werd hij de jongste wereldkampioen ooit in de 350cc, door in 1975 Giacomo Agostini te verslaan. In de 500cc-klasse kreeg Cecotto nooit echt voet aan de grond. Begin 1977 raakte Cecotto ernstig gewond bij een crash in Oostenrijk waarbij de Zwitser Hans Stadelmann om het leven kwam. In 1979 raakte hij opnieuw betrokken bij een grote crash, waarbij hij zijn knieschijf verbrijzelde. Motorracen werd er daardoor bepaald niet gemakkelijker op voor Cecotto.

">

In 1980 maakt Cecotto zijn debuut in de Formule 2 met Minardi. In 1982 wint hij in die klasse drie races, wat het team Theodore Racing ertoe beweegt hem te laten starten in de Formule 1. In zijn eerste race wordt hij meteen zesde. Dat zou ook meteen zijn beste resultaat worden.
In 1984 is Cecotto de teamgenoot van de legendarische Ayrton Senna. Het is veelbelovend, maar in de Engelse Grand Prix crasht Cecotto en breekt beide benen. Dat is het einde van zijn Formule 1-carrière, waarin hij in totaal 23 starts maakt. Cecotto rijdt later nog DTM en doet mee aan de 24 uur van Le Mans, waarin hij zeer verdienstelijk achtste wordt.

">

Michael Schumacher

Met zeven wereldtitels in de Formule 1 op zak waagt Michael Schumacher in 2008 zijn kansen in het Duitse Superbikes kampioenschap met een Honda CBR1000. Het is niet de bedoeling op twee wielen een tweede carrière op te bouwen, bezweert de 39-jarige Schumacher, maar het motorracen geeft hem een enorme kick. “Bijna net zo groot als skydiving,” zegt hij in een interview. Schumacher test de fabrieksmachine van het Ten Kate Honda Team en er is even sprake van dat hij in de World Superbikes gaat rijden, maar zover komt het niet. In negen races in het IDM is de vijftiende plaats zijn beste resultaat.

">

Foto: Ilgiornale.it

Updates

Stel je vraag

Heb je een vraag voor Olav Mol? Stel hem dan hier!
Vraag insturen

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Aanmelden