Nadat het stof van de eerste twee races is neergedaald, wordt er door de Max Verstappen-fans koortsachtig uitgekeken naar de Grand Prix van China. Zelf kijkt Max er ook naar uit met de goede herinneringen van vorig jaar nog helder voor ogen. Is dit puur gebaseerd op het circuit en de racetechnische aspecten? Of kunnen we ook stellen dat er sprake is van culturele overeenkomsten tussen hem en de Chinezen?
Velen hebben zich druk gemaakt over het gedrag van Max in Australië, dat zou echt niet kunnen. Ik vond het juist prachtig! Natuurlijk komt daar enig chauvinisme bij kijken, maar veel interessanter vind ik de ontwikkeling die zowel Max als Toro Rosso (moeten) doormaken. Het was juist bij deze race en dit moment waarbij de parallellen te herkennen zijn tussen de eeuwenoude Chinese ‘kunst van het oorlogvoeren’ en de racementaliteit van Max. Als we een stuk geschiedenis er bij pakken, gaat er bij veel lezers waarschijnlijk wel een lampje branden. De kunst van het oorlogvoeren kent zijn oorsprong in de 5e eeuw voor Christus, waar de Chinese generaal Sun Tzu zeer bedreven was in het oorlogvoeren en talrijke overwinningen vierde. De legers en organisaties van Sun Tzu kenmerkten zich door tijdelijke duidelijk geformuleerde doelen te definiëren.
Zij waren flexibel en in staat om:
- Sneller informatie te verzamelen
- Deze informatie sneller te verwerken
- Korte lijnen te houden
- Hoger reactievermogen te hebben
De overwinningen werden behaald op basis van concurrentievoordeel en het minste aantal fouten te maken. Volgens Sun Tzu heeft hij de strijd al lang gewonnen voor het gevecht begonnen is. Daarnaast zijn er leuke lessen te leren over hoe dat concurrentievoordeel werd behaald. In Nederland zie je dat we hier soms mee worstelen. Als het Chinese An Ban de Nederlandse verzekeraar Reaal overneemt (Vivat), dan herken je karakteristieke elementen van de traditionele krijgsvoering. Of een Chinese eigenaar die ADO koopt en daar wel geld in wil investeren, maar ook niks wil verspillen. Dat vereist een topsportmentaliteit die winnaars onderscheidt en zeker geen poldermodel.
Waarom is dat moment in Australië nu juist zo interessant? Omdat hieruit bleek dat Max al verder was dan het team. Hij was bezig om het podium te bereiken en het team zat naar mijn idee nog in de mentaliteitsmodus van vorig seizoen: tevreden zijn met twee auto’s over de streep en als het even kan dan ook nog in de punten. Max moet dus af en toe wat geduld tonen en daarbij de gezamenlijke doelstelling helder krijgen en die als het ware in steen laten graveren. Ik heb het gevoel dat in Bahrein meteen de juiste lijn is ingezet. Toro Rosso doet niet meer mee om te finishen, maar om te strijden voor podiumplaatsen.
Dat maakt de verwachtingen voor China alleen maar hoger. Max eist meer van zichzelf en ook van het team. Het circuit leent zich er voor om tijdens de race snel informatie te verzamelen (hoe gaan de tegenstanders om met hun banden met deze bochten) en Max is als geen ander in staat om deze informatie snel om te zetten in daadwerkelijke (inhaal-) acties. De Chinezen zullen Max (h)erkennen als een groot strijder. Nu nog generaal worden.
Bronvermelding:
Foto: Scuderia Toro Rosso
