Het scenario dat zich momenteel in de MotoGP ontvouwt, verzin je niet. Ook de Grand Prix van Japan, de veertiende wedstrijd van het seizoen, zat vol onverwachtse wendingen met een verrassende uitkomst. Niet Jorge Lorenzo, die met een marge van bijna 4 seconden aan de leiding reed, won de race, maar Dani Pedrosa, die halverwege de race zo ver achter lag dat hij Lorenzo niet eens kon zien. De grote winnaar was uiteindelijk Valentino Rossi, die dankzij de tweede plaats zijn voorsprong in het WK uitbouwde tot 18 punten verschil met Lorenzo.
Opnieuw keerden de weergoden zich tegen Jorge Lorenzo. Was het droog geweest op de Twin Ring in Motegi, dan had de Spaanse Yamaha-coureur vrijwel zeker gewonnen. Was het drijfnat gebleven, na de hoosbuien van eerder op de dag, dan had hij ook de beste kansen gehad. Maar de baan droogde gedurende de 24 rondes van de race op. De regenbanden werden te warm, de stukken rubber vlogen Lorenzo om de oren en de Spanjaard had de grootste moeite zijn Yamaha in het gareel te houden. “De laatste ronden was het overleven om niet al te veel punten te verliezen,” sprak de zichtbaar balende protegé van Wilco Zeelenberg. “Alweer verlies ik door pech met het weer. Wereldkampioen worden is nog steeds mogelijk, maar dan moet het de laatste drie races wel eens allemaal meezitten.”
Op de natte baan had Lorenzo al na de eerste ronde een gaatje van een seconde op de achtervolgende Rossi. Dat gat bouwde hij gestaag uit tot bijna 4 seconden. Hij leek onbedreigd op weg naar de overwinning die hij zo dringend nodig heeft om Rossi van diens tiende wereldtitel af te houden. In ronde 16 ging het spel op de wagen. Dani Pedrosa reed in een paar ronden tijd een gat van 4 seconden op Rossi dicht en passeerde de Italiaan. In die situatie was het verschil tussen Rossi en Lorenzo ineens nog maar 5 punten.
Pedrosa rook bloed. Hij zag de stukken rubber van de voorband van Lorenzo vliegen en wist dat zijn banden minder te lijden hadden gehad. Binnen anderhalve ronde had Pedrosa het gat met zijn landgenoot geslecht en kon hij Lorenzo passeren vanuit de slipstream. In deze situatie had Rossi nog 10 punten marge ten opzichte van Lorenzo.
In zijn snelle opmars in het begin van de race had Lorenzo echter te veel van zijn banden gevergd. Zijn gewicht ten opzichte van het vedergewicht Pedrosa werkte eveneens in zijn nadeel wat de druk op de banden betreft. Rossi op zijn beurt pikte aan in de slipstream bij Pedrosa en ging mee richting Lorenzo, die zijn machine maar ternauwernood op de baan kon houden, waardoor Rossi zijn teamgenoot voorbij kon. Verschil in het WK: 18 punten.
Pedrosa maakte dankbaar gebruik van de omstandigheden en kwam met een voorsprong van ruim 7 seconden over de streep om zijn vijftigste Grand Prix-zege te noteren. Lorenzo volgde op meer dan 3 seconden achter Rossi.
Zelfs Pedrosa was verrast met zijn overwinning. “Dit had ik nooit verwacht. De eerste paar ronden had ik helemaal geen gevoel in de achterband. Ik had al moeite genoeg om de vierde plaats te behouden. Maar langzaamaan kwam ik in mijn ritme en ik zag dat ze vooraan problemen hadden met de banden en dat de rondetijden terugliepen. Ik kon er verrassend gemakkelijk naar toe rijden.”
De zege van Pedrosa is des te verrassend omdat hij aan het begin van het seizoen, direct na de openingsrace in Qatar, nog vreesde zijn carrière te moeten beëindigen vanwege een slepende armblessure. Pedrosa sloeg meerdere adviezen tegen de wind in en liet zich opereren. Een riskante ingreep, die hem drie races kostte maar uiteindelijk wel zijn carrière redde, met zijn vijftigste overwinning als beloning.
Pedrosa ziet de titelstrijd tussen de twee Yamahacoureurs geamuseerd aan. “Het is echt heel zwaar, voor allebei,” wist hij. “Ze rijden constant op de limiet, kunnen zich geen van beiden een foutje veroorloven. Dat is mentaal ontzettend moeilijk.”
Valentino Rossi bevestigde dat. “Het seizoen is mentaal zwaar en deze wedstrijd was dat ook. Fysiek viel het mee, maar de stress was enorm. Je moet in dergelijke omstandigheden zo super geconcentreerd zijn. Het was een lange race. En het seizoen duurt ook nog drie races. Rekenen heeft geen zin. Het loopt toch altijd anders dan je verwacht. We moeten het gewoon race voor race bekijken en proberen er iedere week het maximale uit te halen.”
