Zondag 5 oktober 2014, de Grand Prix van Japan waar vooraf al veel om te doen geweest is, vanwege die tyfoon, die op zondag over het circuit zou razen. De FIA had de donderdag voor de GP nog diverse gesprekken gevoerd met mensen die wilden dat de GP eerder van start zou gaan, omdat er gevaarlijk weer op komst was. Uiteindelijk werd de beslissing genomen om de GP om de normale tijd te laten starten.
Ik stapte net als vele andere fans vroeg uit bed, om live mijn grote held aan te moedigen, niet wetende dat we aan het einde van de race allemaal massaal achter één persoon zouden staan...
Ik herinner me jouw ongeval nog als de dag van gister. Opeens verscheen jouw naam onder het beeld van de truck die de wagen van Sutil wegbracht. Mijn eerste gedachte was een foutje: door de chaos op het circuit gewoon de verkeerde naam ingegeven.
Toen kwam de medicalwagen de baan op. Zou het dan toch? Sutil was niet gewond, die stond al lang weer langs de kant te kijken. Ik open Twitter en zie de berichten dat jij inderdaad betrokken bent bij het ongeval, maar op dat moment weten alleen de mensen op de tribune aan de overkant en Sutil wat er precies gebeurd is. De beelden en foto's van Sutil die binnenkomen op Twitter zijn veelzeggend. Wat er ook is gebeurd, het is niet goed.
Je wordt uit de wagen gehaald en uiteindelijk met een helicopter overgevlogen naar een ziekenhuis. Op Twitter komen diverse berichten, je zou met hoge snelheid tegen de truck gereden zijn, dan verschijnt daar ineens een filmpje van het ongeval. Ik twijfel nog even of ik het wil zien, maar besluit dan toch te willen weten wat er is gebeurd.
Ik heb vol ongeloof zitten kijken. De truck die omhoog vliegt zodra jij eronderdoor schiet, die beelden blijven me voor altijd bij. Wat een knal. Heel duidelijk is te zien dat jouw hoofd de truck raakt. Sutil heeft inmiddels een interview in de media gegeven. Zijn woorden komen hard aan: "Zijn vizier ging open en zijn ogen sloten zich". Kippenvel.
In de loop van de dag komen er steeds meer berichten, over operaties en dat je toestand kritiek is. De komende 24 uur zouden erg belangrijk zijn.
Ondertussen zijn de fans als een blok achter jou gaan staan, #StayStrongJules en #ForzaJules zijn trending topic. Om onze steun te betuigen zijn er zelfs #DressRedForJules-dagen georganiseerd. We krijgen in de dagen die volgen uit diverse hoeken nieuws. Niks is echt betrouwbaar op dit moment.
Gelukkig geeft jouw vader een update. Je ligt met zwaar hersenletsel in coma, je ademt wel zelfstandig. Jouw vader blijft ons in de komende maanden af en toe op de hoogte houden.
Niet alleen de fans maar ook de rijders zijn aangedaan door het ongeval. Tijdens eerstvolgende GP, die van Rusland wordt er voor de start een minuut stilte gehouden. Een prachtig moment, alle rijders in een cirkel, allemaal met hun gedachten even bij jou, voordat ze weer de knop om moeten zetten en weer moeten gaan racen.
Op 19 november krijgen we het nieuws te horen dat je bent overgeplaatst naar een ziekenhuis in Nice, Frankrijk. Eindelijk "thuis" dichtbij familie en vrienden.
Zaterdag 18 juli 2015, ik word wakker en zet zoals elke ochtend het internet op mijn telefoon aan, direct al twee prive berichten via Facebook en ook een via hotnews. Ik open Facebook en even hoop ik dat ik nog slaap.
Het bericht dat jij na negen maanden vechten bent overleden komt hard aan. Jouw vader gaf van de week in een interview aan dat je toestand niet meer vooruitging, maar dat het zo snel over zou zijn had niemand zien aankomen.
Even denk ik terug aan de Grand Prix van Monaco in 2014, daar waar jij je eerste Formule 1-punten pakt. De eerste van vele, je bent een talent, dat weet iedereen. Voor jou ging na Monaco je Formule 1 avontuur pas beginnen. Grote teams die interesses toonden, een droom die uitkomt lijkt me. Helaas heeft het niet zo mogen zijn voor jou. We zullen nooit weten wat je allemaal had kunnen winnen. Ik hoop dat je op een een of andere manier toch hebt mee kunnen krijgen dat dankzij jouw punten in Monaco Marussia/Manor kon blijven bestaan.
Pas nadat ik een photoshop zag van een foto van jou en Michael Schumacher waar bij jou geschreven stond " Voor mij is het tijd om te gaan, jij (Schumacher) moet blijven vechten" dringt het pas tot me door dat je er echt niet meer bent. De Formule 1 heeft 21 jaar na het overlijden van Ayrton Senna wederom een held verloren.
Lieve Jules, ik hoop dat je nu terug kunt kijken, en weet dat elke Formule 1-fan jou en je familie al die tijd gesteund heeft, en we je gaan missen!
Je hebt hard gevochten, maar het was een gevecht dat je niet kon winnen. We zullen je nooit vergeten!
Ik hoop ook dat je ouders zich gesterkt voelen door de steun van alle fans, en dat zij weten dat ze er niet alleen voor staan!
